Rozważanie (Efezjan 1:3-14; Rzymian 8:28-30)
Efez. 1:3-14:
„Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios; W nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego; w miłości Przeznaczył nas dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej, Ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w Umiłowanym. W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego, Której nam hojnie udzielił w postaci wszelkiej mądrości i roztropności, Oznajmiwszy nam według upodobania swego, którym go uprzednio obdarzył, Tajemnicę woli swojej, aby z nastaniem pełni czasów wykonać ją i w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi w nim, W którym też przypadło nam w udziale stać się jego cząstką, nam przeznaczonym do tego od początku według postanowienia tego, który sprawuje wszystko według zamysłu woli swojej, Abyśmy się przyczyniali do uwielbienia chwały jego, my, którzy jako pierwsi nadzieję mieliśmy w Chrystusie. W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego, i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym, Który jest rękojmią dziedzictwa naszego, aż nastąpi odkupienie własności Bożej, ku uwielbieniu chwały jego”.
Rzym. 8:28-30:
„A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani. Bo tych, których przedtem znał, przeznaczył właśnie, aby się stali podobni do obrazu Syna jego, a On żeby był pierworodnym pośród wielu braci; A których przeznaczył, tych i powołał, a których powołał, tych i usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych i uwielbił”.
Powyższe fragmenty Słowa Bożego mówią o wybraniu, bądź powołaniu chrześcijan, daniu im cudownej, niezwykłej nadziei. Na uwagę zasługuje fakt, że „Bóg (…) wybrał nas”. Nikt z nas nie zdołałby poznać Boga, gdyby On sam nie wystąpił z inicjatywą, gdyby nie wtargnął w nasze grzeszne, jałowe egzystowanie i nie objawił nam „rzeczywistego życia” pełnego piękna i harmonii. Jakże wdzięczni jesteśmy za ten łaskawy dar!
Co w praktyce naszego życia powinno znaczyć owo wybranie? W odpowiedzi czytamy: „Abyśmy byli święci i nienaganni”. Świętość w sensie biblijnym mówi o oddzieleniu chrześcijan do szczególnego celu – dla Bożej chwały. Zatem chrześcijanie muszą się różnić od otaczającego świata, muszą być nienaganni, by można ich było łatwo rozpoznać. Powinni pięknem swojego życia przyciągać ludzi do Chrystusa i Boga.
Do czego Bóg nas wybrał? „Przeznaczył nas dla siebie do synostwa”. Dzięki zbawczej misji Chrystusa odzyskamy utracone w Adamie synostwo Boże. Jak czytamy w Liście do Rzymian „aby się stali podobni do obrazu Syna jego”. Dzięki temu znika mur dzielący nas od Niebiańskiego Ojca i wszyscy możemy cieszyć się przywilejem bycia w rodzinie Bożej i rozkoszowania się tym przez całą wieczność. Tylko wtedy, gdy taka nadzieja nam przyświeca, życie naprawdę ma sens, tylko w takich relacjach z Bogiem możemy powiedzieć, że żyjemy pełnią życia.
Ostateczny cel Bożego planu w tym względzie przedstawia Paweł w kolejnych słowach Listu do Efezjan: „aby z nastaniem pełni czasów wykonać ją i w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi w nim”. A zatem możemy być pewni, że nadejdzie taki dzień, kiedy całe stworzenie stanie się jedną rodziną w Chrystusie. Co stanowi rękojmię naszego dziedzictwa? Paweł kontynuuje: „zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym, Który jest rękojmią dziedzictwa naszego, aż nastąpi odkupienie własności Bożej, ku uwielbieniu chwały jego”. Duch święty jest pieczęcią wskazującą, że dany człowiek należy do Boga, objawia mu wolę Boga i czyni go zdolnym do jej wykonania. Poza tym owo zapieczętowanie stanowi przedsmak przyszłej chwały. Działanie Ducha Świętego w naszym życiu doczesnym, kiedy wypełnia nas pokój Boży i radość, stanow przedsmak niebiańskiego szczęścia i stanowi rękojmie, że przyjdzie taki dzień, kiedy będzie nam dane pełne szczęście, jako dzieci Boże. Wszystko to dokonuje się dzięki ogromnej miłości Boga do ludzi. Miłość ta dąży do najwyższego dobra człowieka. Pisze o tym Paweł w Liście do Rzymian: „A których przeznaczył, tych i powołał, a których powołał, tych i usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych i uwielbił”.
Jakże cenne myśli zawierają powyższe fragmenty Słowa Bożego. Dzięki temu, że zostaliśmy wybrani przez Boga do cudownej chwały, lżej znosimy trudy dnia codziennego, ponieważ jest z nami pełen dobroci i miłości nasz troskliwy Niebiański Ojciec, który każdego dnia staje się nam bliższy, dlatego coraz silniej pragniemy wysławiać go już na zawsze.
Krzysztof Gołębiowski